Masumiyet

Masumiyet bir kere kaybedilmez demişti bir defa bir büyüğüm. Şimdi ineceden yaş aldığımdan olsa gerek yavaş yavaş anlıyorum bu cümleyi. Mesela ben ilk defa 16 yaşımda kaybettim masumiyetimi. Soğuk,mavi hissettiren eski bir evin unutulmuş aynalı bir odasında bıraktım ben kendi masumiyetimi. O kapıdan çıktığımda ne dünya eskisi gibiydi ne de ben. Ya da farklı olan sadece bendim aslında. Dünya hep aynıydı; bir orospunun çocuğu kadar masum. Annenin orospu olduğunu ben o gün öğrendim. Çocuklar hep masumdur. İnsan ailesini hiç bir zaman seçemez. Aile kutsaldır derler ya her zaman, ben hep karşı çıktım buna. Evet aile kutsaldır belkide ancak arkadaşlar, kendine ayırdığın ayrı bir deryadır. Arkadaşlar kendine seçtiğin yepyeni bir ailedir. Belkide bu yüzden onları hep öte tuttum, ve belkide hep bu yüzden kaybettim. Masumiyetimi ikinci kaybedişim biraz vakit aldı. 19 yaşımdayken boyaları dökülmüş, derme çatma, az mobilyalı bir öğrenci evinde azar azar üfledim masumiyetimi, kendimden uzağa. Çok güzeldi. Belki de özgürlüğümü ilk o zaman ilan ettim, farkında olmadan. Büyümüş olduğum gerçeğini o gün görmem gerekti. Ama onu fark ettiğim gün, o gün değildi. Özgürlüğümü anladığım gün, ne kadar manidardır ki masumiyetimi 3. kaybedişimin gününe dayanır. Evimden o kadar uzak geçen ilk bir kaç günümün ardından özgür olduğumu anladım ben. 20 yaşımdaydım. Hayatımın en keyifli günleri olarak var saydım ben o günleri. Ardından çok geçmeden 4. ve 5. kayıplarım geldi. O günlerde, insan hayatında 21. senenin ne kadar özel olduğunu anladım. Hatırı sayılır bir sürenin ardından, eve dönüşümde 6. sını yaşadım kayıplarımın. Sakin bir gündü, her Türk ailesinde görebileceğiniz kadar standart bir evde kaybettim en incelikli masumiyetimi. Ardından az biraz vakit geçmeden onu tanıdım. Berrak hanım diyelim. Uzun vadeli bir birliktelik yaşadık onunla, arada sırada halen göürşmekte olduğumuz. 4. kaybıma bir saygı duruşuydu aslında bu. En kırıcısı 22. seneme denk geldi, bu dünyadaki. Perdelerimi ilk o zaman indirdim. En çok o gün fark ettim masum olmadığımı, insan büyüdükçe kaybediyor masumiyetini. Ve anladım ki insan gerçekten de bir kere kaybetmiyor masumiyetini.